Een interview met Bertus Borgers !
Een interview met Bertus Borgers !
|
Originele datum: november 2005, updated versie: april 2009 Interview door: Jan Sander On sax, the one and only Mr. Berrrtus Borrrgerrrs! 'De Earring is met alle generaties meegegroeid!' Website Bertus Borgers: www.bertusborgers.nl |
|
Golden Earring heeft zich altijd met uitstekende musici omringd. Voorbeelden van het eerste uur zijn Cees Schrama en Frans Mijts. Als guest musicians kwamen in de jaren zeventig Bertus Borgers, Robert Jan Stips en Eelco Gelling. Ik heb een gesprek met de man die onmisbaar is geworden voor het saxofoongeluid bij Golden Earing en met de band in Europa en de USA op tour is geweest. We praten in Tilburg in een café in de buurt van 'zijn' Rock Academie over zijn rol bij Golden Earring gedurende een periode van bijna 35 jaar. Een gesprek met Bertus Borgers oprichter van de Mr. Albert Show, Sweetd'Buster en Groove Express. Hij is op dit moment één van de twee directeuren van de Rock Academie en speelt met de Foyer Rockband en met Raymond van het Groenewoud. Rinus sprak in een eerder interview over Bertus Borgers als 'een goede vriend en uitstekende muzikant. Een geweldige saxofonist, je kunt hem zo bellen met de vraag of hij met een optreden mee wil doen. Hij is er dan alsof hij nooit is weggeweest, net als in Amerika!' Er is geen betere introductie voor een gesprek mogelijk en geen wonder dat Bertus Borgers bij grote optredens gevraagd wordt de concerten met zijn saxofoon te versterken.
Bertus en Barry Hay (Golden Earring)
Een korte achtergrond. |
| JS: De eerste keer dat ik jouw naam tegenkom in verband met Golden Earring is in 1971. Hoe kwam je in contact George, Rinus, Barry en Cesar?
BB: Door de bekendheid van de Mr. Albert Show kwam ik in contact met andere Nederlandse bands, zoals Golden Earring. Ze vroegen mij voor het eerst mee te spelen op hun album 'Seven Tears'. Ik herinner mij van héél lang geleden de opname van 'She Flies On Strange Wings', waarbij ik bij de saxpartij twee keer een bariton en drie keer een tenor heb opgenomen (Bertus is op 'Seven Tears' naast 'She Flies On Strange Wings' ook te horen op het nummer 'Hope' en op de hoes staat: 'Thanks to: Bertus Borgers'). |
| JS: Speel je in 1972 op de lp 'Together' saxofoon op 'From Heaven From Hell'? BB: Dat zou ik niet meer precies weten, maar ik denk het wel. |
|
Bertus speelt in 1972 in ieder geval op de eerste solo lp van George, 'JoJo', op het nummer 'Low Rider'. Een jaar later speelt hij op de lp 'Moontan' saxofoon op het prachtige nummer 'Are You Receiving me' en op 'Suzy Lunacy' met op de hoes de vermelding: 'guest: Bertus Borgers'. In 1974 spelen Rinus, Cesar, Robert Jan Stips en Eelco Gelling tijdens de demo opnames van Bertus in de Sound Push Studios in Blaricum op de song 'Tighten your belt'. Deze songs worden pas in 1980 uitgebracht op de lp 'Demo '74'. BB: Die lp heb ik nog wel, maar ik ben eerlijk gezegd niet zo'n verzamelaar. Het is een raar verhaal, want die opnames waren al in 1974 gemaakt. In die tijd had ik dezelfde manager als Herman Brood. Deze liet een opname maken om een platencontract te scoren en dat zijn later ook de platencontracten geworden van Wild Romance en Sweetd'Buster. Maar die demo werd alleen als demo gebruikt. Vervolgens is alles aan Ariola verkocht en hebben zij op het moment dat Sweetd'Buster in 1980 uit elkaar ging deze demo alsnog op lp uitgebracht! Deze werd aangekondigd als een nieuwe solo lp, terwijl het een opname van 6 jaar eerder was! Er was echter niets aan te doen, want de opnames waren eigendom van Ariola. Op dit moment ben ik in onderhandeling met Sony BMG om alle Sweetd'Buster platen op cd uit te brengen of om de digitale exploitatierechten aan mij over te dragen, want er is veel belangstelling voor die platen. Wellicht omdat Cesar, Rinus, Robert Jan en Eelco onder contract stonden bij een platenmaatschappij zijn hun namen op de hoes van "Demo '74' gefingeerd: Ché Chu de Viecq; drums, Rus Garoedsen: bass, Robo Switch; keyboards en Co Schnelling: slide guitar! |
Bertus en Herman Brood
| JS: De naam Mr. Albert Show komt van een verlegen roadie, waar komt de naam Sweet d'Buster vandaan? BB: In die tijd zei ik altijd dat het de naam van een Canadese houthakker was die zich van de wereld had teruggetrokken en een boek had geschreven dat ik gelezen had, maar dat is helemaal niet waar. Dat deed ik om het makkelijk te maken. Ik wilde eerst een soloplaat maken, 'Demo '74' en ben toen gaan zoeken naar een geschikte naam. Buster vond ik lekker klinken en is bovendien een anagram van mijn eigen naam, Bertus. Sweet komt van Soeters, de naam van mijn moeder, die een paar jaar daarvoor gestorven was. Die 'd' heb ik er tussen gezet omdat ik destijds onder invloed van Afrikaanse muziek was en daar zaten een heleboel artiesten tussen met zo'n 'd' in hun naam, zoals Manu d'Bango. Ik vond dat lekker lopen, alsof een bass drum dat doet! Vandaar die 'd' en Sweetd'Buster aan elkaar geschreven! De bezetting waarmee de eerste Sweetd'Buster lp is opgenomen, waaronder Robert Jan Stips, vonden het ook een goede bandnaam. Het verhaal was zo lang, dat ik maar gezegd heb dat het de naam van een Canadese houthakker was! Bertus, George en Cesar spelen op 15 februari 1975 met Sweet Okay Supersister, de groep van Robert-Jan Stips, in Paradiso in Amsterdam. Tijdens de 'Switch tour' in datzelfde jaar zie ik op 2 maart Golden Earring in de Martinihal in Groningen met Bertus op saxofoon en Karel Kalf op trompet. Op de lp 'Switch' (1975) horen we Bertus op het einde van 'The Switch' en met een swingende solo op 'Daddy's gonna save my soul'. Op de hoes staat: 'guest musician: Bertus Borgers'. |
| JS: Speel je ook op de b-side van 'Ce Soir', de song 'Lucky Number'? BB: Dat weet ik echt niet meer. Op een gegeven moment vroegen de jongens mij om in de studio wat te komen spelen. Vaak wist ik dan niet wat de titel van het nummer was. We waren zo met de muziek bezig dat we daar niet op letten! Sommige tracks kwamen ook pas veel later uit of het werd een b-kant van een single. Ik hield dat niet zo in de gaten. Bertus en Karel Kalf gaan eind maart 1975 met Golden Earring naar de Verenigde Staten. De vijfde Amerikaanse tour. De tour eindigt in de zomer van 1975. |
BB: Dat was een lange tour van drie maanden aan één stuk. Het was de tour waar het album 'Switch' werd gepromoot. In die tijd was er nog veel geld in de muziekindustrie en het was dan ook een luxe tour met vliegtuigen en limousines. Ik weet nog goed dat het eerste optreden op 3 april in Buffalo, New York was. De hele zaak was ingesneeuwd. Karel Kalf en ik vormden de horn section met trompet en sax. Voor mij was die tour een geweldige ervaring. Het was voor mij sowieso de eerste kennismaking met de Verenigde Staten. Ik heb heel goede herinneringen aan die drie maanden. Eén van de herinneringen aan die tour die me ook echt bij is gebleven, is dat we in het voorprogramma van Lynyrd Skynyrd speelden. Ronnie VanZant heb ik persoonlijk goed gekend. Hij is jammer genoeg met een aantal andere leden van de band in 1977 bij een vliegtuigongeluk omgekomen. Het was een leuke band om mee om te gaan. Goede muzikanten zijn trouwens nooit vervelend! De band War, met een heel aparte opvatting over soulmuziek, vond ik live bijzonder goed met hun mooie samenzang en het nabootsen van een blazerssectie met mondharmonica en altsaxofoon. Ook The Doobie Brothers en The J. Geils Band vond ik geweldig. Ook heel leuk in Amerika was, dat je zo nu en dan in het voorprogramma stond van een band die je helemaal niet kende, zoals The Ozark Mountain Daredevils. Dat was een soort Normaal, maar dan uit de Ozark Mountains. In een bepaalde staat, in dit geval Arkansas, waren dat headliners. Zo speelden we ook met Foghat, een symfonische rockgroep, maar daar vond ik niet zo veel aan. Iets anders van die tour dat ik nooit zal vergeten, is dat we in Seattle drie dagen vrij hadden en ik op een morgen mijn hotelkamer uitstapte om recht tegen Dizzy Gillespie aan te lopen! Ik heb me aan hem voorgesteld en gezegd hoe ik altijd van zijn muziek genoten heb. Hij nodigde mij uit in de club waar hij speelde en later die avond hebben we op zijn hotelkamer zitten praten en liet hij mij een nieuwe opname met Oscar Peterson horen. Het was een bijzondere ervaring om hem te ontmoeten!
Op zijn site vermeldt Bertus over 1975: 'Europese en Amerikaanse toernee met Golden Earring, als leider van de horn-section'. Golden Earring speelt op deze Noord Amerikaanse tour o.a. in. Buffalo, Cleveland, Detroit, Columbus, Chicago, Memphis, Kansas City, Denver, Seattle, Salt Lake City, Phoenix, San Francisco, Los Angeles, Cincinnati, Dayton, Dallas, Houston, Atlanta, Miami, New Orleans, Pittsburg, Toronto, Philadelphia en Washington D.C. In Europa treedt Bertus met de band buiten Nederland op in Hamburg, München, Düsseldorf, Brussel en Parijs.
Op 31 januari 1976 treedt Golden Earring op in een uitverkochte Ahoy in Rotterdam. Bertus speelt die avond o.a. tijdens de song 'Sleepwalkin'. In hetzelfde jaar is Bertus samen met Cesar en Rinus te vinden op de lp 'Nevergreens' van Robert Jan Stips' Stars & Stips.
We maken een stap van ruim 10 jaar. Barry wil in 1987 weer een solo cd uitbrengen en gaat op zoek naar goede musici. Op saxofoon wil hij vanzelfsprekend Bertus Borgers hebben. Bertus blijkt een hele band te hebben, Groove Express, en daarmee was het zoeken opgelost. Bertus en zijn band spelen op 'Victory of bad taste' en touren datzelfde jaar met Barry door Nederland. In Utrecht zie ik ze op 12 december 1987 in de Vrije Vloer met een geweldige show. Die avond speelden ze naast nummers van de nieuwe solo cd twee Earring songs, te weten 'Don't stop the show' en 'The Road Swallowed Her Name'. Bertus speelt op de cd saxofoon op de meeste nummers, waaronder 'I'd Lie To You For Your Love', 'My favourite spot' en 'Did You Really Mean It'. Barry bedankt Bertus op de hoes van de lp/cd 'for his experience and his dedication'.
Bertus en Freddie Cavalli tijdens Herman Brood's Cha Cha-sessies (fotograaf: Hans Hendriks; bron: Hans Hendriks Fotografie)
BB: Barry had heel mooi materiaal voor zijn solo plaat gemaakt. 'My Favourite Spot' vind ik nog steeds een prachtig nummer. Bij de voorbereiding van de optredens deed zich een raar voorval voor. We hadden afgeproken dat ik ook live een aantal keyboard akkoorden zou spelen. In die tijd kwamen de Yamaha DX-7 synthesizers uit. Via Barry kwam ik in contact met Yamaha Nederland en die wilden wel iets sponsoren. Ik vertelde hen dat ik al vanaf 1973 op een Yamaha sax speelde en of ze daar niet iets mee konden doen. Dat kon niet want een sax had geen display! Ze bedoelden dat niemand in de zaal kon zien dat het een Yamaha sax was! Waarop ik zei dat ik best zo'n DX-7 synthesizer wilde hebben en die kreeg ik toen tegen een heel laag bedrag want daar stond het merk wel duidelijk op vermeld. Dat ding heb ik nog steeds! Voor die drie akkoorden die ik op keyboards speelde lukte het wel, maar voor een instrument dat ik jaren toegewijd bestudeerd had niet!
|
Bertus speelt met de oude band van Cesar, Livin' Blues, op 29 april 1991 een reunion concert in Korzo in Den Haag. Samen met Cesar, Ted Oberg, Nico Christiaansen, John Lagrand en Herman Deinum spelen ze o.a het Santana nummer 'Black Magic Woman'.
De Golden Earring Fanclub houdt op 12 mei 1996 in Musissacrum in Arnhem het Happy Mothers Day concert. De band heeft hiervoor de hulp ingeroepen van Bertus & Robert Jan. Ze spelen mee op alle nummers van het concert, te weten: "Holy Holy Life', 'Sleepwalkin', 'Kill Me (Ce Soir)', 'Vanilla Queen' (prachtige saxofoonsolo afgewisseld met gitaarsolo van George), 'Candy's Going Bad', 'Leather', 'Going To The Run', 'Are You Receiving Me' (Bertus en George op hun best!), 'Future', 'Slow Down', 'Money' en 'I Can't Sleep Without You' (Barry: 'play some sax man!'). De opnames van dit concert van 'Holy Holy Life', 'Kill Me (Ce Soir)', 'Leather' ,' Are You receiving Me' en 'Vanilla Queen' worden op cd uitgebracht. BB: Het was een heel leuk concert omdat het dezelfde bezetting was als waar we in de mid zeventiger jaren, met Robert Jan en mijzelf, mee tourden. Het was een soort reünie! Ik herinner mij niet meer of we voor dit optreden hebben gerepeteerd; ik denk van wel. Het kan ook zijn dat ze de tracks die we speelden van te voren hadden toegestuurd. In 1999 vinden we Bertus op de cd 'Paradise in Distress' op de songs 'Evil Love Chain' en 'Take My Hand - Close My Eyes'. Als 'vijfde Earrings' spelen Bertus & Robert Jan op 18 december 1999 mee op het mega-concert, Last Blast of the Century, in de Groenoordhal in Leiden. Bertus speelt met een horn section op een groot aantal nummers, te weten 'Gambler's Blues', 'Evil Love Chain', 'Take my hand - Close my eyes', 'Making Love to Yourself', 'She flies on strange wings', 'Burning Stuntman', 'The Devil Made Me Do It', 'Radar Love' en 'The Last Blast of the Century'. Deze nummers zijn allemaal terug te vinden op de cd en dvd 'Last blast of the century'. De band speelt met Bertus en Robert Jan vier try-out concerts, te weten in Beverwijk op 26 november, in Wateringen op 27 november, in Tilburg op 9 december en in Volendam op 12 december. BB: The Last Blast was een grote show en daar was ik, naast de saxofoon solo's, verantwoordelijk voor de horn section. Als je met meerdere blazers werkt, moet je wel met elkaar repeteren. Op 14 oktober 2005 speelt Bertus met Golden Earring in een uitverkochte Heineken Music Hall op drie songs: 'Gambler's Blues', 'She flies on strange wings' en 'Holy Holy Life'. |
| JS: Met welke saxofoon speel je live met Golden Earring? BB: Bij live concerten speel ik hoofdzakelijk op een tenor saxofoon, een Yamaha YTS-61, die ik, zoals ik al eerder zei, sinds 1973 heb. Een tenor vind ik de beste saxofoon voor solo's. De bariton en de alt saxofoon gebruik ik alleen als er meer saxofoons tegelijkertijd worden opgenomen. De bariton is meer voor de kleuring van de lijn. Live kun je vanzelfsprekend maar één sax gebruiken en daarom kies ik voor een tenor als solo instrument en die kleurt ook het beste bij gitaarbands. |
| JS: Heb jij Barry saxofoon leren spelen? BB: Nee, en ik weet ook niet van wie hij wel saxofoon heeft leren spelen.
Van 1971 tot 1982 speelde Barry saxofoon tijdens live optredens. Ook speelde hij saxofoon tijdens het nummer 'She flies on strange wings' op de Fanclubdag in Sliedrecht op 7 februari 1987. Op de Earring platen is het echter veelal Bertus die saxofoon speelt.
|
| JS: Kun je George, Cesar, Barry en Rinus ieder met een paar woorden omschrijven? BB: George is een geweldige gitarist. Ik denk dat niemand in Nederland met alles wat er komt kijken bij gitaarspelen zo goed een band kan dragen als George. Hij begeleidt, speelt solo's en hij heeft een heel eigen geluid. Cesar is een uitstekende drummer. Hij is zeer inventief zoals hij met de drums songs, die normale songs lijken, weet aan te pakken. Barry is sterk in het naar voren spelen naar het publiek toe. Barry is niet te onderschatten; heel veel van het imago van de Earring komt van Barry. Hij is heel creatief. Hoewel Barry ook saxofoon heeft gespeeld, hebben wij het eigenlijk nooit over saxofoon spelen! Barry en ik spreken veel meer over concepten van songs en teksten en over alle andere dingen in het leven. Rinus is de technische motor van de Earring. Hij is meer dan een bassist; hij is altijd bezig met techniek en zijn hoek op de bühne is één grote elektronica studio. Achter zijn pedalen zitten allerlei samples om de show goed te laten lopen. |
| JS: Heb je een favoriet Golden Earring nummer? BB: Nee, niet echt, maar ik vind het nummer 'Gambler's Blues' geweldig om te doen. Ik hoorde pas bij het optreden in de Heineken Music Hall dat op de originele versie Rinus mondharmonica speelt! 'She flies on strange wings' vind ik ook nog altijd een geweldig nummer. |
| JS: Heb je een favoriete soort muziek? BB: 'Nee, ik heb niet één specifieke favoriete soort muziek. Ik ben iemand die naar alle soorten muziek luistert, maar het moet wel oorspronkelijk zijn. Zo luister ik veel naar jazz, maar ook naar 'roots' country muziek en klassieke muziek; eigenlijk naar alle soorten muziek die mij ter ore komen. |
| JS: Raymond van het Groenewoud versus Golden Earring? BB: Ik kan met veel verschillende mensen samenwerken, maar ik moet me wel thuis voelen en de frontman moet goed zijn in de zin dat hij de show kan trekken. Ik werk al lange tijd met Raymond van het Groenewoud. Dat is iets heel anders dan met de Earring. Raymond is in feite een solo artiest, weliswaar met een band om zich heen, maar hij is degene die alles bepaalt. Raymond is een sterke persoonlijkheid en een interessante artiest. Als saxofonist heb ik een dienende rol en dat doe ik, zoals ik al eerder zei, alleen als ik vertrouwen heb in degene die naar voren komt. Bij de Earring zit ik wat dat betreft altijd goed. Die jongens zijn heel sterk. Ik voel me bij de Earring ook meer in een band zitten, dat heb ik vanaf het begin met hen gehad. Ik voel me in hun gezelschap ontzettend thuis! Vanaf het moment dat ik bij een repetitie binnenkom, staat er niets tussen ons in en als ik weer op de bühne met ze meespeel, gaat alles dezelfde seconde gewoon weer door. Dat vind ik geweldig! |
Bertus en Raymond van het Groenewoud
| Als ik Bertus goed beluister, denk ik dat we hem op 1 februari 2006 tijdens het grote concert in Ahoy in Rotterdam weer met Golden Earring kunnen horen spelen!
Voor meer informatie over Bertus Borgers check zijn site: www.bertusborgers.nl Met dank aan Bertus Borgers voor het interview! Casper Roos bedankt voor de informatie over de steden van de US tour in 1975.
Jan Sander |
© 2007 Clemens Steenweg